Skip to main content

Long Distance Relationship

I'm here your there (Long Distance Relationship) feels like...



Halos lahat nag-sasabing ang Long Distance Relationships (LDR) daw hindi nag-wowork. Ang sabi ko naman, saludo ako sa lahat na nasa LDR, kasi nakakaya nilang mag-survive. Hindi lang naman nag-tatagal ang isang relationship kapang isa sa kanila ang piniling mag-bitaw na.

Na-aalala ko noon, ang sabi mo sa'kin, 'baba kaya natin to, basta mag-tiwala ka lang kasi yan lang naman ang pinakamahalaga sa'tin. Yung tiwala mo na kahit malayo tayo sa isa't isa, lagi mong iisipin na mahal na mahal kita at wala ng iba'. 

May mga araw na minsan nakakalimutan ko na kung paano mag-tiwala sayo dahil sa selos at pangamba na habang nadito ako at nandyan ka ay may mahanap kang iba, pero kapag nag-uusap tayo gabi-gabi, lagi mong nabubuo ang tiwalang buong puso kong pinag-kaloob sayo sa loob ng mg panahong naamin ko mahal pala kita.

Isang araw, nagising na lang ako na parang yelong kay lamig ang pakitungo mo sa akin, hindi ko alam kung anung nagyari at parang naging tila isang bangungot ang mga araw na aking pag-gising. Bigla na lang nag-iba ang lahat, hindi ko alam kung paanong at sa paanong paraan ka basta na lang bumitaw at iniwan ako sa ereng lutang na lutang. Para bang may bagyong humupa sa iyong damdamin at nag-desisyon kang ako'y iwan at bumitaw ka sa akin ng hindi ko man lang alam. 

Sana man lang alam ko, sana man lang ipinaalam mo, kasi hindi naman kita pipigilan. Siguro sa sobrang pag-mamahal, nasasakal ka na, o tagalang may nahanap ka ng iba. 
Akala ko dati tayo na talaga, pero bakit hangang ngayon hindi ko pa rin alam ang mga sagot sa tanong na paulit-ulit na sumasaksak sa aking isip.

Nakakabaliw pala talaga ang ganitong pag-ibig, hindi ko pa nga nahawakan ang kamay mo, pero lumayo ka na agad. Akala ko Ikaw na, na ang pag-ibig natin ay forever na, yun pala pag-ibig natin ay pansamantala lang pala

Comments

Popular posts from this blog

I thought I Finally Found the One

 IKAW?  (Hindi pala...) Three years ago, ng sinimulan ko ang blog site na to. Kasi nga fresh graduate ako from college at isang tambay, at nag-hahanapng mapagka-kaabalahan sa buhay.  Sobrang nag-eenjoy ako nun sa kakagawa ng mga walang saysay na 'essay' lols!, ewan hindi ko alam ang tawag dun. Basta makikita niyo rin sa previous posts ko. June 13, someone added me, sa isang social networking site. Then yun na. I thought I finally found the ONE. My the ONE. Pero akala ko lang pala yun kasi, hanggang three years lang pala. Ang inakala kung pang-matagalan, pang tatlong taon lang pala.  Minsan ayoko ng maniwala sa mga kasabihan na "The longer you wait for something, the more you will appreciate it when it finally arrives" at "Distance gives a a reason to love harder" , hindi ko inakala na instead of appreciate e depreciate pala ang kinalabasan.  Alam mo ang daming tanong na gusto kong mabigyang kasagutan. Hindi ko alam kung bakit pinaabot...

Conversation with Him

5:56 a.m. Hello, Papa God Good Morning! Thank you for today, for another day, another morning and for another life that you gave me, I'm super thankful for everything I have... Thank you for all the blessings, happiness, love and heartaches.😊 I know that you know that these past few months I've been struggling and fighting for something I want. Alam kong alam mo yun, kasi ikaw lang naman ang lagi kong kinakausap. Papa God, ano na? May mga sagot ka na ba sa lahat ng tanong ko? O sumagot ka na kaya lang sa sobrang daldal at pamimilit kong sumagot ka ay hindi ko na narinig. Pwede po bang paki-ulit? 😊 Eto lagi yung mga lines ko pag nag-uusap kami. Lagi ko siyang kausap pagka gising ko sa umaga, bago ako matulog, at especially kapag nag-cocommute ako papuntang trabaho. Kaya ayaw na ayaw kong kinakalabit ako kapag bumabyahe ako. Kasi nadidistruct ako at hindi ko marinig ang mga signs at sagot niya sakin. Heto na ulit ako, ay mali, Heto na naman ako, alam ko pong ang kulit kul...

Nakakapagod na!

November 10, 2021 Dati, 25 years old palang ako nung nasimulang matutong mag-sulat dito. Di ko alintana ang panahon, dahil sa sobrang bilis. Maliban sa parang nag-iskip ka sa dalawang taon ng buhay mo dahil kay COVID 19 eh naging sobrang busy na rin dahil sa career na walang label. Minsan napag-isip-isip ko nakakapagod na. Nakakapagod mag-trabaho dahil sa routine works na ginagawa ko, idagdag pa na nakakasawa na rin makisama sa mga taong may iba't ibang opinyon sa buhay.   May mga pagkakataon pa na nalulungkot na ako sa buhay ko, gusto kong umiyak pero kailangan kong maging matatag. Lagi ko nalang sinasabi sa sarili ko na,"Hoy!, di ka pwede maging mahina dahil walang sasalo sayo".  Minsan kapag nagso-scroll ako sa news feeds ko sa facebook (Meta) lalo lang ako nakakaramdam ng sobrang lungkot dahil sila masaya, habang ako sawang sawa na sa kakapanggap na masaya, nakangiti, poker face at mukhang walang emosyon, pero ang totoo ang bigat bigat na sa pakiramdam. Ewan ko nga ba...