Admit It! Every Woman Needs a Man.

Talento, Talento na kalimitang makikita sa isang ordinaryong tao Na kadalasa’y pilit na itinatago, sa kadahilanang baka hindi magustohan ng mga tao. Taong mapanghusga sa mga gawain ng kapwa tao. Ayaw mapahiya o ayaw lang mag pakita, Na kahit sa bahaghari parang ayaw ring ilathala, Sa katotohanang ayaw mahusgahan, ayaw masaktan o mapagsabihan, Pero ang hindi nila alam, sila ay biniyayaan. Tama! Sila ay biniyayaan, talentong kailan ma’y di pwedeng  pakawalan. Gamitin para sa karangalan at hindi sa kawalang hiyaan. Salamat at ikay namulat, namulat sa katotohanan. Na lahat tayo’y espesyal, Espesyal nguint sa kakaibang paraan. Hindi ka man marunong kumanta, sumayaw at sumulat ng tula, Pero marunong ka namang mag rap o gumuhit sapat na yan para ikaw ay taguriang extra-ordinaryo, kakaiba; Kakaiba, na hindi kayang pantayan ng iba. Kakaiba sa paraang kaiingitan rin ng iba. Kakaiba na kahit turuan mo pa sila, hindi pa rin nila kayang makuha. T...

Sa pag-mulat ng aking mga mata para sa bagong umaga, Kaaya-aya mong mukha ang nagpapaganda sa araw kong di malaman kung nakatadhanang panghabang buhay ka na nga ba. Naaalala ko nung tayo'y unang nagkakilala, Di ko matanging ako'y nabighani na sa mga ngiping bumati sa akin ng magandang umaga. At sa paglipas ng mga taong tayo'y nag-sama, Saya't pagmamahal ang pumuno sa aking munting puso, Araw-araw, Araw-araw at taon ang lumipas, Lumalalim at naging matatag ang pagmamahalan natin, Oo, natin, Pero ang akala ko palang natin ay naging akin na lang. Hindi ko maintindihan, ni hindi ko maipaliwanag, Ang araw-araw kong sobrang saya, Ng biglang unti-unting namu-o ang mga luha ang aking  mga mata, Sa mga pakakataong ako'y nag-iisa, Hindi ko mapigilang umiyak, Umiyak ng umiyak hanggang sa wala na akong mailuha. Katanungan Katanungang hindi kayang bigyang kasagutan. Sobrang sakit, Sobrang sakit, Dahil ang inakala kong panghabang-buhay nauwi sa isang na...