Sa pag-mulat ng aking mga mata para sa bagong umaga,
Kaaya-aya mong mukha ang nagpapaganda sa araw kong di malaman kung nakatadhanang panghabang buhay ka na nga ba.
Naaalala ko nung tayo'y unang nagkakilala,
Di ko matanging ako'y nabighani na sa mga ngiping bumati sa akin ng magandang umaga.
At sa paglipas ng mga taong tayo'y nag-sama,
Saya't pagmamahal ang pumuno sa aking munting puso,
Araw-araw,
Araw-araw at taon ang lumipas,
Lumalalim at naging matatag ang pagmamahalan natin,
Oo, natin,
Pero ang akala ko palang natin ay naging akin na lang.
Hindi ko maintindihan, ni hindi ko maipaliwanag,
Ang araw-araw kong sobrang saya,
Ng biglang unti-unting namu-o ang mga luha ang aking mga mata,
Sa mga pakakataong ako'y nag-iisa,
Hindi ko mapigilang umiyak,
Umiyak ng umiyak hanggang sa wala na akong mailuha.
Katanungan
Katanungang hindi kayang bigyang kasagutan.
Sobrang sakit, Sobrang sakit,
Dahil ang inakala kong panghabang-buhay nauwi sa isang nakaraan parang ayaw ko ng balikan.
Kaaya-aya mong mukha ang nagpapaganda sa araw kong di malaman kung nakatadhanang panghabang buhay ka na nga ba.
Naaalala ko nung tayo'y unang nagkakilala,
Di ko matanging ako'y nabighani na sa mga ngiping bumati sa akin ng magandang umaga.
At sa paglipas ng mga taong tayo'y nag-sama,
Saya't pagmamahal ang pumuno sa aking munting puso,
Araw-araw,
Araw-araw at taon ang lumipas,
Lumalalim at naging matatag ang pagmamahalan natin,
Oo, natin,
Pero ang akala ko palang natin ay naging akin na lang.
Hindi ko maintindihan, ni hindi ko maipaliwanag,
Ang araw-araw kong sobrang saya,
Ng biglang unti-unting namu-o ang mga luha ang aking mga mata,
Sa mga pakakataong ako'y nag-iisa,
Hindi ko mapigilang umiyak,
Umiyak ng umiyak hanggang sa wala na akong mailuha.
Katanungan
Katanungang hindi kayang bigyang kasagutan.
Sobrang sakit, Sobrang sakit,
Dahil ang inakala kong panghabang-buhay nauwi sa isang nakaraan parang ayaw ko ng balikan.
Comments