As usual, nakakapagod!
Nakakapagod pa rin, pero kailangan magpatuloy...
Naranasan mo na ba to?
Yung feeling na akala namimis-interpret ka ng iba? Na tipng akala nila nag-mamagaling ka? Na para bang pakiramdam nila inaagawan sila?
Kasi ako, Oo, nararamdaman ko to ngayon.
At sana lang 🤞🏻 Mali ang pakiramdam ko na to. Masakit kasi, dahil kaibigan.
Pagkaibigan mo ko binibigay ko lahat, yung tipong pati akin pag-aari mo na rin. Pero bakit ganon?
Akala ko kasi okay, na okay lang yun pala hindi. Sa loob-loob pala nila ay! Isa kang dakilang pabida.
Eto ang kadalasang rason kung bakit lagi kong ina-isolate ang sarili ko sa tao. Sobrang bilis ko kasi mag tiwala at mabilis pa ko sa kidlad magpatawad. Ako na yata ang isang makakapag patunay na time heals all wounds. Napaka-forgiving ko, na minsan inaabuso na ng iba.
Kung ako ang tatanungin mo, marami o konting kaibigan, mas pipiliin ko na konti lang sila at least matututokan ko silang lahat. Nakakalungkot lang kasi na marami kang kaibiga pero hindi naman totoo, na isang one sides friends ang nagaganap. Na para pala sa kanila ay isang friends with benefits lang ang nagaganap. (Saklap)
Kaya mas pipiliin ko pang mag-isa, mag babad sa kwarto habang nag bababasa ng pocketbook. Kahit ilan pa yan, mag-internet.. manood ng vlogs na nakakapag-bigay ideya sakin na matuto sa ginagawa nila at least productive yun no. At isama ko na yung pag gawa ko ng mga corny na vlogs kahit pangit kino-consider ko talaga yung mga gawa ko na parang mga babies ko. (Weird na kung weird pero ganito talaga yung ganap ko sa buhay).
Baka nga iniisip ng iba na napaka unfriendly ko naman, pero hindi naman talaga ako ganon, naranasan ko lang talaga sa buhay na mataken pero for granted. Totoong kaibigan lang talaga ang hanap ko, ayoko sa mga taong come, ask (something) and go.
Siguro nga mas makikilala pa ako ng mga taong nakakabasa nito, kasi dito nasasabi ko lahat. (As in lahat) kulang na lang pati pag-utot ko ikwento ko dito. Nagsusulat o napapasulat talaga ako kapag sobrang lungkot ko, eto na lang kasi ang outlet ko, na ready makinig sa’kin any time. Marami rin kasi akong insecurities na baka kapag mag kwento ako eh majudge pa ako ng tao. Alam mo na, kahit bali-baliktarin man ang mundo, hindi magiging fair at neutral ang pakikitungo ng mga tao sa kanilang kapwa. At isa yan sa mga reasons bakit takot akong mag-tiwala.
————————————————————————————————————————
Kayo ba guys? Naranasan niyo din ba ang magtiwala at nasaktan dahil sa pang-huhusga ng iba?
Ako kasi thankful, dahil mabilis akong makarecover sa pain. Salamat sa support system ko. At sa mga hobbies ko. (Hahaha!)
HATERS GONNA HATE!
Di magbabago, kahit kelan...💔
Nakakapagod pa rin, pero kailangan magpatuloy...
Naranasan mo na ba to?
Yung feeling na akala namimis-interpret ka ng iba? Na tipng akala nila nag-mamagaling ka? Na para bang pakiramdam nila inaagawan sila?
Kasi ako, Oo, nararamdaman ko to ngayon.
At sana lang 🤞🏻 Mali ang pakiramdam ko na to. Masakit kasi, dahil kaibigan.
Pagkaibigan mo ko binibigay ko lahat, yung tipong pati akin pag-aari mo na rin. Pero bakit ganon?
Akala ko kasi okay, na okay lang yun pala hindi. Sa loob-loob pala nila ay! Isa kang dakilang pabida.
Eto ang kadalasang rason kung bakit lagi kong ina-isolate ang sarili ko sa tao. Sobrang bilis ko kasi mag tiwala at mabilis pa ko sa kidlad magpatawad. Ako na yata ang isang makakapag patunay na time heals all wounds. Napaka-forgiving ko, na minsan inaabuso na ng iba.
Kung ako ang tatanungin mo, marami o konting kaibigan, mas pipiliin ko na konti lang sila at least matututokan ko silang lahat. Nakakalungkot lang kasi na marami kang kaibiga pero hindi naman totoo, na isang one sides friends ang nagaganap. Na para pala sa kanila ay isang friends with benefits lang ang nagaganap. (Saklap)
Kaya mas pipiliin ko pang mag-isa, mag babad sa kwarto habang nag bababasa ng pocketbook. Kahit ilan pa yan, mag-internet.. manood ng vlogs na nakakapag-bigay ideya sakin na matuto sa ginagawa nila at least productive yun no. At isama ko na yung pag gawa ko ng mga corny na vlogs kahit pangit kino-consider ko talaga yung mga gawa ko na parang mga babies ko. (Weird na kung weird pero ganito talaga yung ganap ko sa buhay).
Baka nga iniisip ng iba na napaka unfriendly ko naman, pero hindi naman talaga ako ganon, naranasan ko lang talaga sa buhay na mataken pero for granted. Totoong kaibigan lang talaga ang hanap ko, ayoko sa mga taong come, ask (something) and go.
Siguro nga mas makikilala pa ako ng mga taong nakakabasa nito, kasi dito nasasabi ko lahat. (As in lahat) kulang na lang pati pag-utot ko ikwento ko dito. Nagsusulat o napapasulat talaga ako kapag sobrang lungkot ko, eto na lang kasi ang outlet ko, na ready makinig sa’kin any time. Marami rin kasi akong insecurities na baka kapag mag kwento ako eh majudge pa ako ng tao. Alam mo na, kahit bali-baliktarin man ang mundo, hindi magiging fair at neutral ang pakikitungo ng mga tao sa kanilang kapwa. At isa yan sa mga reasons bakit takot akong mag-tiwala.
————————————————————————————————————————
Kayo ba guys? Naranasan niyo din ba ang magtiwala at nasaktan dahil sa pang-huhusga ng iba?
Ako kasi thankful, dahil mabilis akong makarecover sa pain. Salamat sa support system ko. At sa mga hobbies ko. (Hahaha!)
HATERS GONNA HATE!
Di magbabago, kahit kelan...💔
Comments