Skip to main content

Wag ka ng mag-expect

Nag-expect ka na ba?

Yung tipong akala mo okay na?

Na akala mo di mo na kailangan mag-alala?

Na kayo pa?

Pero sa huli pina-asa kalang pala.

Dahil ang totoo, yung akala mong iyo pag-aari na pala ng iba.

Masakit mang tanggapin ang katotohanan, pero wala, eto na talaga ang totoong mundo. Akoyong sabihing masyado ka kasing nag-expect kaya sa huli talo ka, talong talo ka. Kahit saang anggulo mang tingnan. Kasi umasa ka e.

Sa buhay talaga, kailangan wag mag-expect, kasi wala ka namang super powers na makakaya mong ipredict na bukas okay pa, baka kasi bukas wala na. Na ang mga taong inaakala mong karamay mo sa pag harap ng laban sa buhay ay mawawala na rin na parang bula. Na sa isang pag kisap ng iyong mga mata’y unti unti silang nalulusaw sa iyong paningin. Na para bang usok na pinawi na ng mga hangin.

Tama! Masakit mag expect, sinasabi ko to hindi dahil sa totoong hindi ako nag eexpect, oo!, tama ka indenial ako sa possibleng mangyari sa buhay ko, pero ang gusto ko lang maging aware tayo.  i-inform ang sarili natin na magtira ka ng reservation para sa sarili mo.

Kasi unang una hindi ka naman susugal talaga kung hindi ka ng eexpect di ba, kung alam ming wala rin man palaat kung hindi ka nag hihintay na kaya niya tumbasan ang mga oras na ginaw mo para sa kanya.

Ang dami ko na rin kayang na invest. Sa usapang investment, hindi lang literal na pera pera to kundi, pagiinvest sa time. Bakit naman ako mag sasayang ng oras at panahon kung alam ko namang walang patutunguhan di ba.

Pero ang sinasabi ko lang naman. Kailangan mong maging mapanuti, mapag matyag at maging matang lawin! (Hahaha!)

Ano ba to, 4:07 am na hindi pa rin ako makatulog! Gusto king matulog pero ang diwa ko gustong mag sulat. Pero sa pag babasa ko, naging parang walang katuturan nalang silang lahat.

Ang hiling ko lang na sana mabura na siya.

Na sana isa na lang akong papel para pwede pang i-tama ang mga mali gamit ang correction tape na nabili ko kanina, na sa halagang 25.00 lang wala ka na ulit maramdaman.

Pero hindi eh, dahil tao ako. May puso at isipan. Na hindi nawawalan ng pakiramdam.

Comments

Popular posts from this blog

I thought I Finally Found the One

 IKAW?  (Hindi pala...) Three years ago, ng sinimulan ko ang blog site na to. Kasi nga fresh graduate ako from college at isang tambay, at nag-hahanapng mapagka-kaabalahan sa buhay.  Sobrang nag-eenjoy ako nun sa kakagawa ng mga walang saysay na 'essay' lols!, ewan hindi ko alam ang tawag dun. Basta makikita niyo rin sa previous posts ko. June 13, someone added me, sa isang social networking site. Then yun na. I thought I finally found the ONE. My the ONE. Pero akala ko lang pala yun kasi, hanggang three years lang pala. Ang inakala kung pang-matagalan, pang tatlong taon lang pala.  Minsan ayoko ng maniwala sa mga kasabihan na "The longer you wait for something, the more you will appreciate it when it finally arrives" at "Distance gives a a reason to love harder" , hindi ko inakala na instead of appreciate e depreciate pala ang kinalabasan.  Alam mo ang daming tanong na gusto kong mabigyang kasagutan. Hindi ko alam kung bakit pinaabot...

Conversation with Him

5:56 a.m. Hello, Papa God Good Morning! Thank you for today, for another day, another morning and for another life that you gave me, I'm super thankful for everything I have... Thank you for all the blessings, happiness, love and heartaches.😊 I know that you know that these past few months I've been struggling and fighting for something I want. Alam kong alam mo yun, kasi ikaw lang naman ang lagi kong kinakausap. Papa God, ano na? May mga sagot ka na ba sa lahat ng tanong ko? O sumagot ka na kaya lang sa sobrang daldal at pamimilit kong sumagot ka ay hindi ko na narinig. Pwede po bang paki-ulit? 😊 Eto lagi yung mga lines ko pag nag-uusap kami. Lagi ko siyang kausap pagka gising ko sa umaga, bago ako matulog, at especially kapag nag-cocommute ako papuntang trabaho. Kaya ayaw na ayaw kong kinakalabit ako kapag bumabyahe ako. Kasi nadidistruct ako at hindi ko marinig ang mga signs at sagot niya sakin. Heto na ulit ako, ay mali, Heto na naman ako, alam ko pong ang kulit kul...

Nakakapagod na!

November 10, 2021 Dati, 25 years old palang ako nung nasimulang matutong mag-sulat dito. Di ko alintana ang panahon, dahil sa sobrang bilis. Maliban sa parang nag-iskip ka sa dalawang taon ng buhay mo dahil kay COVID 19 eh naging sobrang busy na rin dahil sa career na walang label. Minsan napag-isip-isip ko nakakapagod na. Nakakapagod mag-trabaho dahil sa routine works na ginagawa ko, idagdag pa na nakakasawa na rin makisama sa mga taong may iba't ibang opinyon sa buhay.   May mga pagkakataon pa na nalulungkot na ako sa buhay ko, gusto kong umiyak pero kailangan kong maging matatag. Lagi ko nalang sinasabi sa sarili ko na,"Hoy!, di ka pwede maging mahina dahil walang sasalo sayo".  Minsan kapag nagso-scroll ako sa news feeds ko sa facebook (Meta) lalo lang ako nakakaramdam ng sobrang lungkot dahil sila masaya, habang ako sawang sawa na sa kakapanggap na masaya, nakangiti, poker face at mukhang walang emosyon, pero ang totoo ang bigat bigat na sa pakiramdam. Ewan ko nga ba...